تحليل الزامات فرهنگي و آموزشي جهت ترويج كشاورزي دقيق در ايران

امروزه متخصصان بخش كشاورزي با سه چالش مهم افزايش توليد به دليل افزايش جمعيت، كاهش هزينه ها از طريق كاهش مصرف نهاده ها و حفظ محيط زيست در فرآيند توليد مواجه هستند. در اين راستا بكارگيري فناوري كشاورزي دقيق امري مسلم و اجتناب ناپذير است و هم اكنون بسياري از كشورها از اين فناوري بدين منظور بهره مند مي شوند. هدف اين مطالعه، بررسي زمينه هاي فرهنگي و آموزشي لازم براي ترويج كشاورزي دقيق در ايران است. اين تحقيق به روش دلفي انجام شد. جامعه آماري اين تحقيق را 19 نفر از متخصصان و كارشناسان موضوعي تشكيل دادند. در روش دلفي از نمونه گيري استفاده نمي شود بلكه پانل كارشناسان براساس تخصص موضوعي و تجربه حرفه اي به صورت هدفمند انتخاب مي شود. اين تحقيق در سه مرحله انجام شد كه 30 گويه توسط كارشناسان معرفي شدند. پس از حذف گويه هايي كه كمتر از 80 درصد نسبت به آنها توافق جامع وجود داشت، 21 گويه بدست آمد كه در دو طبقه فرهنگي و آموزشي تقسيم بندي گرديدند. نتايج اين تحقيق نشان داد كه اكثر گويه ها در زمينه آموزشي قرار گرفتند، بنابراين بايد توجه ويژه به بخش آموزش گردد و در پايان پيشنهادات كاربردي ارائه گرديد.