ساختار فعل در زمان حال، در گويش روستاي زينوند از منطقه چهارقلعه شهرستان بهشهر

روستاي زينوند به همراه سه روستاي ديگر چهارقلعه عبدالملكي به صورت جزيره در استان مازندران قرار گرفته است. تفاوت هاي انكارناپذير گويش اين منطقه با گويش غالب استان مازندران، نشان دهنده كوچ قوم ديگري به اين منطقه مي باشد. يكي از دغدغه هاي اصلي مردم اين منطقه، شناختن ريشه هاي نژادي و زباني است. از آنجاييكه منطقه به وسيله گويش مازندراني احاطه شده است، گويش اين چهار روستا در خطر نابودي قرار دارد. با توجه به استفاده روز افزون مردم از رسانه ها، تاثير زبان فارسي معيار بر گويش هاي در خطر نابودي، روز به روز بيشتر نمايان مي شود. گويش منطقه چهارقلعه عبدالملكي نيز از اين قاعده مثتثني نيست. گويش زينوندي داراي نظام آوايي، صرف و نحو دقيق و مجزا از گويش هاي بومي منطقه بوده و به خصوص، ساخت مصدري آن بسيار متفاوت از فارسي معيار و گويش هاي ديگر است. تأثير لازم و متعدي بودن فعل در صرف بسيار مورد توجه بوده و جاي تعمق دارد. در اين پژوهش، ساختار زمان حال فعل در گويش اين روستا، مورد بررسي قرار مي گيرد.