بررسي تطبيقي بهمن و نرجميگ در اساطير زرتشتي و مانوي

اساطير، لبريز از رخدادهايي مقدس، فرا واقعي و عمدتا عجيب، پيرامون قهرمانان و شخصيت هايي است كه اغلب مورد ستايش مردم قرار مي گيرند و گاهي موجب ترس آنها مي شوند. اين اسطوره ها، داراي ويژگي هايي هستند كه با كيفيت زمان ما كاملا متفاوتند و زمان رخداد آنها ممكن است در آغاز آفرينش بوده و يا در تاريخي نامعلوم در آينده اتفاق بيفتد. اسطورهها، در واقع رابطي هستند ميان انسان ها و پديده هايي كه ممكن است نتوانند برايش دليلي پيدا كنند. اساطير ايران، داراي ابعاد گوناگوني است كه در دوره هاي مختلف شكل گيري فرهنگ و تمدن، در سرزميني پهناور به وجود آمده اند. اغلب اين اسطوره ها قالب هايي مذهبي، اجتماعي، حماسي و خانوادگي دارند. گاهي اسطوره ها تغيير شكل مي دهند و ممكن است خويشكاري شان نيز تغيير كند. اساطير زرتشتي، مملو از فرشتگان، ايزدان و ايزدبانواني است كه عمدتا خويشكاري هايشان، مورد ستايش مردم بوده است. بدين ترتيب، در اساطير مانوي، شخصيت هايي را مي بينيم كه از نظر خويشكاري و حتي تصوير ظاهري، شباهت هايي با ايزدان و ايزدبانوان زرتشتي دارند. بهمن، نماد خرد و از امشاسپندان دين زرتشتي، و نرجميگ ، از فرشتگان آيين مانوي، در زمره اين شخصيت ها هستند. در اين پژوهش خويشكاري اين دو، شباهت ها و تفاوت هاي آنان، مورد بررسي قرار مي گيرد.