نقش توانمندسازي زنان روستايي در توسعه پايدار محيط زيست

زنان كه بخش اعظمي از نيروي انساني كمي و كيفي هر كشور را تشكيل مي دهند، مي توانند نقش بسيار مهم و موثري در جهت پيشبرد اهداف و سياستهاي برنامهريزان در زمينه هاي زيست محيطي نمايند. در اين بين، با توجه به تعامل زياد زنان روستايي با طبيعت و محيط زيست، نقش اين قشر در نگهداشت و مديريت محيط زيست بسيار مهم مي باشد. در اين بين به دليل ارتباط فراوان زنان با محيط زيست بايد به توانمندسازي زنان توجه ويژهاي شود و آموزشهاي خاصي را براي آنان در نظر گرفت و سعي در حل مشكلات اين قشر اعظيم و توانمندسازي آنان براي حفظ محيطزيست و توسعه پايدار آن نمود زيرا اين قشر اعظيم بيشترين ارتباط را با محيط زيست دارند و نقش مهمي در توسعه آن دارند. توسعه پايدار، توسعه اي است كه نيازهاي نسل هاي كنوني را بدون خدشه وارد كردن به توانايي نسل هاي آينده در تأمين احتياجاتشان برآورده كند. از الزامات اساسي توسعه پايدار استفاده صحيح از منابع موجود ميباشد در توسعه پايدار انسانها بعنوان بهره برداران اصلي از منابع طبيعي نقش مهمي را بر عهده دارند و زنان روستايي كه جزء اصلي جامعه روستايي بوده، در مديريت توسعه پايدار و حفظ محيطزيست نقش مهمي را مي توانند برعهده بگيرند. يكي از مباحث مهم در بحث توسعه روستايي و بخصوص توسعه پايدار، بهره گيري مناسب و بهينه از تواناييها و استعدادهاي زنان روستايي در جامعه روستايي است، به عبارت ديگر ميزان بهره گيري و استفاده از فرصتهاي مناسب همواره به عنوان يكي از پارامترهاي اساسي توسعه انساني مطرح بوده و هست، پس اهميت به موقعيت خاص زنان روستايي در جامعه امروزي، امري ضروري و دور از اجتناب است. با توجه به مطالب فوق و اهميت موضوع هدف مقاله حاضر بررسي نقش توانمندسازي زنان روستايي در توسعه پايدار محيطزيست است.