تبيين جايگاه دانش بومي در توسعه سكونتگاه هاي روستايي

دانش بومي كه دانش محلي، سنتي و يا قومي ناميده مي شود با دانشي كه افراد جامعه از طريق مراكز رسمي مانند دانشگاهها و موسسات تحقيقات دولتي كسب مي كنند تفاوت دارد. نظام هاي دانش بومي مبناي تصميم گيري در سطح محلي است، زيرا ناشي از تلاش مردم محلي براي شناسايي مشكلات و يافتن راه حل ها به كمك نوآوري ها و آزمودن آنهاست. تجربه نشان داده دانش بومي نه تنها با دانش رسمي تعارض و تناقض ندارد بلكه ويژگي هاي متفاوت دانش بومي آن را مكمل خوبي براي دانش رسمي قرار مي دهد. براي دستيابي به توسعه اي همه جانبه و پايدار، بايد توجه ويژه اي به دانش و اطلاعات چند هزار ساله مردم كه مي توان آن را مادر دانش رسمي دانست،كرد. هدف از اين پژوهش تحليل جايگاه دانش بومي در توسعه پايدار نواحي روستايي مي باشد روش تحقيق در اين بررسي توصيفي – تحليلي بوده كه با استفاده از كتب و اسناد موجود مرتبط با موضوع تحقيق به رشته تحرير در آمده است.