پهنه بندي مناطق روستايي بر اساس شاخص هاي توسعه اقتصادي- اجتماعي: مورد مطالعه بخش بيضاء شهرستان سپيدان

امروزه سطح‌بندي روستاها ضرورتي در جهت اجراي برنامه‌هاي توسعه‌ي روستايي مي‌باشد. هدف از اين پژوهش، سطح‌بندي مناطق روستايي است كه به تعيين ميزان سطح برخورداري روستاهاي بخش بيضاء از لحاظ شاخص‌هاي توسعه مي‌پردازد. اين پروژه از نظر نوع كاربردي است و با استفاده از روش پژوهش توصيفي- تحليلي انجام شده است. جامعه‌ي آماري اين پژوهش، 72 روستاي بالاي 20 خانوار بخش بيضاء شهرستان سپيدان در استان فارس مي‌باشد. در اين پژوهش با انتخاب 70 پارامتر در قالب 8 شاخص بازرگاني و خدمات، ارتباطات و حمل و نقل، آموزشي، بهداشتي، فرهنگي- ورزشي، سياسي و اداري، زيرساختي و جمعيتي كه از اطلاعات آخرين دوره ي شناسنامه آبادي هاي كشور و همچنين با مراجعه به بخش داري بيضاء استخراج گرديده و با بهره‌گيري از مدل موريس، سطح بندي روستاهاي بيضاء پرداخته شده است. با توجه به نتايج بدست آمده، روستاي شيخ عبود (0/940)، روستاي بانش ( 0/889) و روستاي جيان ( 0/746) به ترتيب داراي بالاترين، و روستاي اميرآباد (0/05)، دره سفيد (0/052) و يحيي آباد (0/054) به ترتيب داراي كمترين ميزان برخورداري از شاخص‌هاي توسعه مي‌باشند. اين نتايج نشان دهنده ي اين است كه به لحاظ ميزان سطح برخورداري از خدمات و امكانات بين روستاهاي اين بخش شكاف بزرگي وجود دارد و تعادل فضايي در اين بخش مشاهده نمي شود. اين امر لزوم برنامه ريزي و توجه به روستاهاي اين بخش را در راستاي توسعه هماهنگ و توزيع عادلانه امكانات فضايي نشان مي دهد.