مقايسه تجسم فضايي دانش آموزان اول ابتدايي آموزش ديده و آموزش نديده براساس برنامه ريزي چند بعدي

اين پژوهش با هدف تعيين اختلاف معناداري تجسم فضايي دانش آموزان پايه اول ابتدايي كه براساس برنامه ريزي چند بعدي آموزش ديده اند با گروهي كه اين آموزش را نديده اند، انجام شد. فرضيه تحقيق عبارت است از تجسم فضايي دانش آموزان پايه اول ابتدايي كه براساس برنامه ريزي چند بعدي آموزش ديده اند بيشتر از گروهي است كه اين آموزش را نديده اند. جامعه آماري تحقيق، شامل كليه دانش آموزان عادي پايه اول ابتدايي ناحيه 2 كرج در سال تحصيلي 93- 92 و نمونه پژوهش مشتمل بر 80 نفر دانش آموز دختر و پسر بود كه در دو گروه آزمايش (دانش آموزان آموزش ديده براساس برنامه ريزي چند بعدي) و گواه (دانش آموزان آموزش نديدهبراساس برنامه ريزي چند بعدي) قرار داشتند؛ كه هر گروه 40 نفر دانش آموز دختر و پسر را شامل مي شد. براي گروه آزمايش، از روش نمونه گيري در دسترس استفاده شد. اما در مورد گروه گواه، دو مدرسه به طور تصادفي انتخاب و در هر مدرسه 20 دانش آموز به صورت تصادفي ساده برگزيده شدند. روش مورد استفاده در اين پژوهش علي مقايسه اي و ابزار به كار گرفته شده آزمون مكعب هاي كهس بود. روايي و پايايي اين آزمون تاييد شده است. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي ( ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (T مستقل) استفاده شد. نتايج پژوهش نشان دادند كه تجسم فضايي در دانش آموزان پايه اول ابتدايي كه براساس برنامه ريزي چند بعدي آموزش ديده اند بيشتر از گروهي است كه اين آموزش را نديده اند.