بررسي فرآيند جداسازي دي اكسيد كربن هوا با استفاده از آلكانول آمين ها

يكي از بزرگترين مسائل زيست محيطي جهان، افزايش بيش از حد گازهاي گلخانه اي مي باشد. در بين گازهاي گلخانه اي دي اكسيد كربن به دليل دارا بودن بالاترين زمان ماند و بيشترين مقدار در اتمسفر مهمترين گاز گلخانه اي محسوب مي شود. روش هاي متعددي جهت جداسازي دي اكسيد كربن توسط محققين مختلف تاكنون ارائه شده است. اين روش ها شامل جذب فيزيكي، جذب به وسيله محلول هاي شيميايي، جداسازي بوسيله غشاء و چندين فرآيند ديگر مي باشد. بيشترين شيوه هاي جداسازي دي اكسيد كربن بر اساس جذب فيزيكي يا شيميايي اين ماده در يك حلال مناسب استوار است. از آنجايي كه در جذب فيزيكي راندمان عمل بستگي زيادي به مقدار دي اكسيد كربن در گاز ورودي به فرآيند دارد و با كاهش مقدار دي اكسيد كربن ميزان جذب كاهش پيدا مي كند، از اين روش نمي توان به طور موثر براي جداسازي دي اكسيد كربن از هوا كه مقدار آن غالباً از حداكثر چند صدم درصد تجاوز نمي كند استفاده كرد. به همين دليل استفاده از جذب شيميايي دي اكسيد كربن هوا با محلول هاي آمين راندمان بالاتر و كارايي مناسب تري از خود نشان مي دهد. در اين تحقيق انواع محلول هاي آمين كه براي جذب شيميايي دي اكسيد كربن به كار مي روند معرفي و خواص آنها ارائه مي شود. نتايج نشان مي دهند كه به دليل فعاليت شيميايي بالا و ارزاني قيمت، محلول مونواتانول آمين مناسبترين محلول براي پاك كردن هوا از دي اكسيد كربن موجود در آن است.