آبخيزداري شهري، رويكردي نوين در مديريت رواناب براي دستيابي به توسعه پايدار شهري

امروزه با توسعه شهرنشيني و گسترش شهرها موضوع مديريت حوزه هاي شهري بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته است. شهرسازي باعث بهم زدن تعادل اكولوژيك حوزه ها، روند پايدار هيدرولوژيكي و افزايش نفوذ ناپذيري آنان شده است. به هر اندازه كه سطح شهرها افزايش مييابد به همان نسبت شبكه هيدروگرافي حوزه، آب هاي سطحي حوزه و آب هاي زيرزميني حوضه در حال تغيير ميباشد. بنابراين اعمال مديريت در حوزه هاي شهري نيازمند لحاظ تمهيدات ويژهاي است كه در قالب آبخيزداري شهري مطرح ميشود. تا كنون هر كدام از مقالات مربوط به آبخيزداري در شهر تنها به يك بعد از جنبه هاي اين موضوع پرداخته اند، در صورتي كه در همه آبخيزها از جمله آبخيزهاي شهري، مديريت جامع در راستاي توسعه پايدار امري الزامي براي پويايي و تداوم امكان زيست و پايداري منابع زيستي است [ 2]. بر اين اساس در اين مقاله سعي شده تا تمام جنبه هاي آبخيزداري شهري معرفي گردد. بديهي است كه اجراي هر كدام از جنبه ها بايد بر اساس موقعيت حوزه هاي شهري، نيازهاي آن و منابع مالي موجود اولويت بندي شود.