اصلاح بتن بدون ريز دانه با استفاده از لاتكس پليمري استيرين بوتادين و آكريليك

بتن بدون ريزدانه نوع خاصي از بتن با دانه بندي منقطع است كه در آن ريز دانه (سنگدانه هاي ريز تر از 4 / 75mm) به كلي حذف مي گردد. حاصل بتني متخلخل و سبك وزن است كه با توجه به اندازه بزرگ منافذ داراي قابليت گذردهي آب به ميزان قابل توجه خواهد بود. اما همين منافذ بزرگ موجود در جسم اين نوع بتن باعث مي شود بتن بدون ريز دانه از مقاومت پائيني برخوردار باشد كه اين موضوع ضعف اصلي اين بتن به شمار مي آيد. با توجه به نقش مهمي كه ماده چسباننده ( مثل سيمان در مقاومت اين نوع بتن ايفا مي نمايد مي توان با استفاده از اصلاح توسط لاتكس پليمري به بتني از اين نوع با حفظ كاربري سازه اي بتن ( از نظر مقاومت ) رسيد . لاتكس امولسيون ذرات معلق در آب است و تحت واكنشهاي پليمريزاسيون شبكه اي پليمري در جسم بتن تشكيل مي دهد كه حاصل آن تقويت خواص سازه اي بتن است. در اين مقاله رفتار بتن بدون ريزدانه در حضور 2 نوع لاتكس پليمري استيرين - بوتادين و آكريليك مورد بررسي قرار مي گيرد. نمونه هايي ، نسبتهاي آب به سيمان ( W / C ) 0 / 32، 0 / 35، 0 / 38، 0 / 42 و نسبت سنگدانه به سيمان ( A / C ) 4 به 1، عبه 1، 8 به 1 و 10 به 1 در راستاي بهينه كردن طرح اختلاط ساخته شدند و سپس روي 2 طرح اختلاط پر سيمان و كم سيمان، اصلاح پليمري با درصدهاي 2 / 5، 5، 7 / 5 و 10 درصد (بر حسب وزن ذرات جامد پليمر نسبت به وزن سيمان) از 2 نوع متفاوت پليمر: استيرين - بوتادين و آكريليك انجام گرفت. در كل، 120 نمونه سيلندري 300 * 150 ميلي متر ساخته شد. نتايج آزمايشها نشان مي دهند كه پليمر آكريليك در هر دو نوع مخلوطهاي كم سيمان و پر سيمان باعث بهبود خصوصيات مقاومتي مي گردد. اما در اصلاح با پليمر استيرين بوتادين اين خواص اصلاحي تنها در مورد مخلوطهاي كم سيمان بروز مي كند. بر اساس ملاحظات اقتصادي، اصلاح با 5 / 2 الي 5 درصد پليمر بهينه است. كليه آزمايشها روي سنگدانه هاي بادانه بندي بين 5 /12 تا 19 ميلي متر انجام شد. از نتايج جانبي آزمايشها مي توان به نتايج تجربي به دست آمده در مورد تأثير انواع روشهاي كپينگ روي مقاومت فشاري نمونه هاي استوانه اي اشاره داشت كه در بخش نتايج به آن پرداخته خواهد شد.