امكان سنجي طراحي فضاها با تاكيد بر فضاهاي خلاق پياده مدار . نمونه موردي : خيابان احمدآباد

پياده راه ها ، معابري با بالاترين حد نقش اجتماعي هستند كه در آنها تسلط كامل با عابر پياده بوده و از وسايل نقليه موتوري تنها به منظور سرويس دهي به زندگي جاري در معبر استفاده مي شود. پياده راه ابزاري براي فعاليت جمعي است بخصوص در ارتباط با اقتصاد شهري ، كيفيت محيطي و سلامت اجتماعي . در گذشته پياده روها ازقابليت پياده مداري بالايي برخوردار بوده است اما در حال حاضر در ايران معابر پياده به عنوان بخش مستقل در نظرنگرفته شده است و تابعي از حركت سواره است كه بدين گونه معضلاتي را در پياده رو ها به وجود اورده است .هدفاز اين تحقيق ارائه راهكارهايي جهت خلق فضاهاي خلاق پياده مدار براي تعامل ميان افراد مي باشد . روش تحقيق پژوهش مورد نظر تحليلي توصيفي با رويكرد كيفي مي باشد و اطلاعات موردنياز ان با استفاده از روش كتابخانه اي جمع آوري شده است . و سعي نموده ضمن بررسي شاخص هايي براي افزايش قابليت پياده مداري تحقق ان رادر زمينه هاي اجتماعي- اقتصادي - فرهنگي - كالبدي - و عملكردي ارائه كند و در نهايت بافت مركزي احمداباد مشهد براي بررسي ميداني انتخاب شده است و راهكارهايي جهت ايجاد فضاهاي پياده مدار خلاق در راستاي حضوربيشتر شهروندان در اين فضاهاي شهري ارائه داده شده است.