زمين شناسي، پترو گرافي و پترولوژي سنگهاي آتشفشاني اليگوميوسن شمال ايران مركزي

منطقه مورد مطالعه در لبه شمالي ايران مركزي قرار دارد. تركيب سنگ شناختي اين واحدهاي آذرين از بازالت تا اليوين بازالت تغيير مي كند. بر اساس نمودارهاي نام گذاري، سنگ هاي مورد مطالعه در محدوده بازالت قليايي قرار مي گيرند. بافت غالب در اين سنگها پورفيري با خميره ميكروليتي، گلومروپورفيري و جرياني هستند و از نظر كانيايي، از درشت بلورهاي اليوين،كلينوپيروكسن و پلاژيوكلاز تشكيل شده اند. نمودارهاي مختلف، سرشت ماگماي مولد را قليايي سديمي نشان مي دهند و بررسي الگوي پراكندگي عناصر نادر خاكي نمونه ها نشان مي دهد كه شيب عمومي تغييرات داراي روند نزولي است كه نشانگر غني شدگي سنگ هاي بازالتي از عناصر نادر خاكي سبك (LREE )تهي شدگي از عناصر نادر خاكي سنگين (HREE) بدون بي هنجاري منفي Eu است. ماگماي مزبور از ذوب بخشي 1 تا 10 درصدي يك سنگ منبع گوشته اي غني شده گارنت لرزوليتي در اعماق 100 تا 110 كيلومتري در يك محيط پشت-كمان اوليه در زمان اليگوميوسن تشكيل شده است.