نقش پيش‌بين درگيري تحصيلي و معناي تحصيلي در فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه

فرسودگي تحصيلي از لحاظ بهزيستي روانشناختي، تأثيرات منفي براي دانش‌آموز و اطرافيان وي دارد. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان مقطع متوسطه براساس درگيري تحصيلي و معناي تحصيلي صورت گرفت. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش‌آموزان سال سوم مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان اردبيل كه در سال تحصيلي 96-95 مشغول به تحصيل بودند، تشكيل دادند. از اين جامعه 373 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگي تحصيلي (برسو و همكاران، 1997)، پرسشنامه درگيري تحصيلي (پنتريچ و ديگروت،1994) و پرسشنامه معناي تحصيلي (هندرسون- گينگ و اسميت، 2006) بودند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه و از طريق نرم‌افزار آماري SPSS-21 انجام شد. فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه با معناي تحصيلي و درگيري تحصيلي رابطه منفي و معنادار داشت (01/0 P). همچنين درگيري تحصيلي و معناي تحصيلي 76 درصد از واريانس نمرات فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه را پيش‌بيني مي‌كردند (001/0 P). ايجاد و افزايش درگيري تحصيلي و معناي تحصيلي مي‌تواند در كاهش فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان تأثيرگذار باشد.