بررسي همبستگي مقاومت فشاري و پربسامدترين اندازه تخلخل بتن سبك خودتراكم با آزمايش تخلخل سنج جيوه اي

بتن كاربردي ترين مصالح مورد استفاده در جهان است. هزينه نسبتاً پايين توليد، سهولت كاربرد و مقاومت فشـاري بالاي بتن دلايل اصلي مقبوليت اين ماده در دنيا مي باشد. دوام بتن امروزه از مسائل بسيار مهم حتي مهمتر از مقاومت آن در بين تكنولوژيست ها مطرح مي باشد كه نه تنها به مقاومت فشاري و كششي آن وابسته است بلكه تا حد زيادي نيز به تخلخل موجود در آن بستگي دارد. تخلخل موجود در بتن به شدت تحت تأثير نسبت آب به سيمان (w/c) و افزودني هاي مجاز بتن مي باشد. يكي از روش هاي كاهش تخلخل در بتن اضافه كردن پوزولان هاي سيماني مي باشد كه ميكروسيليس از جمله اين مواد افزودني مي باشد كه ساختار منافذ را اصلاح مي كند. در بررسي آزمايشگاهي اين پژوهش پارامترهاي مختلف چون نسبت آب به سيمان هاي مختلف و مقدار ميكروسيليس مورد استفاده (جايگزين سيمان بصورت 5/2، 5، 5/7 و 10%)، و مدت زمان عمل آوري (3، 7، 28 و 56 روز) به عنوان متغيرهاي آزمايش ها در نظرگرفته شده و از هر طرح مخلوط سه نمونه ساخته شده و مشخصات و خواص مكانيكي نمونه ها از جمله مقاومت فشاري و تخلخل سنجي به روش تخلخل سنجي جيوه مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج حاصل نشان مي‌دهند كه با افزايش مصرف ميكروسيليس (به عنوان جايگزين سيمان) مقاومت فشاري نمونه ها، نسبت به نمونه هاي كنترل افزايش يافته و مقدار افزايش مقاومت هاي فشاري براي مصرف ميكروسيليس به ميزان 10 درصد 22 درصد نسبت به نمونه هاي كنترل بوده است. همچنين نتايج نشانگر اين بودند كه با افزايش اندازه پربسامدترين قطر حفرات مقاومت فشاري كاهش مي يابد. همچنين همبستگي خوبي بين مقاومت فشاري و اندازه پربسامدترين قطر حفرات مشاهده گرديد و همچنين يك رابطه خطي بين اين دو پارامتر ارائه گرديد.