رابطه شيوه هاي فرزندپروري والدين با گرايش به جنس مخالف و احساس اميد به زندگي در دانش آموزان دوم متوسطه شهر اهواز

تحقيق با هدف بررسي شيوه¬هاي فرزندپروري والدين و رابطه آن با گرايش به جنس مخالف و احساس اميد به زندگي در دانش¬آموزان متوسطه دوم ناحيه1 شهر اهواز در سال تحصيلي 96-1395 انجام شد. اين پژوهش از نوع همبستگي وجامعه آماري آن كليه دانش آموزان متوسط دوم ناحيه 1 شهر اهواز بودند و نمونه تحقيق شامل 368 دانش آموز (184 پسر و 184 دختر) بود كه به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه هاي شيوه هاي فرزند پروري بامريند ، اميد به زندگي اشنايدر ،و پرسشنامه 2 سوگرايي نسبت به جنس مخالف گليك و فيسكه بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بيشترين ميانگين امتياز شيوه هاي فرزندپروري والدين مربوط به شيوه مقتدرانه بود. ميزان گرايش به جنس مخالف و احساس اميد به زندگي در دانش آموزان دختر بيشتر از دانش آموزان پسر بود. بررسي همبستگي بين متغيرها نشان داد كه شيوه هاي فرزندپروري با احساس اميد به زندگي (568/0r=) و گرايش به جنس مخالف (753/0r=) رابطه مثبت و معني دار وجود دارد.