روش تدريس شناختي و تحول نظام آموزشي

تدريس، در معناي مجموعه اقدامات معلم به منظور ايجاد يادگيري در يادگيرندگان، كانون هر برنامه درسي است. شيوه هاي گوناگون تدريس از سده هاي قبل وجود داشته است كه با پيشروي زمان اين متدها بطور طبيعي دستخوش تغيير شده اند و يا به نوعي تكامل پيدا كرده اند. اغلب نظام هاي آموزشي دنيا به دنبال بهبود شرايط آموزشي هستند كه يكي از راهكارهاي اساسي براي اين تحولات تغيير در شيوه هاي تدريس و برگزيدن كارآمدترين روش تدريس ميباشد. انقلاب در نظام آموزشي مستلزم برنامه ريزي وآشنايي معلمان و جامعه با روش هاي نوين و موفق تدريس ميباشد. در سال هاي اخير مشاهده شده كه سيستم تربيت معلم در ايران به دنبال پياده سازي يكي از موفق ترين و بروز ترين روش هاي تدريس يعني روش مبتني بر شناخت و عمل مي باشد. كه اغلب كشورهاي صنعتي و توسعه يافته از اين شيوه كه بر پايه روش هاي آزمايشگاهي و عملياتي است بهره مي برند.