رويكرد پدافند غيرعامل در مناطق حاشيه نشين شهري با تاكيد بر توسعه مناطق شهري

گسترش فيزيكي نابسامان و بي رويه ي شهرها يكي از مشكلات شهر و شهرنشيني جهان سوم در دوران معاصر مي باشد؛ به طوري كه طي فرآيندي مداوم محدوده هاي فيزيكي و فضاهاي كالبدي شهر در جهات عمودي و افقي به لحاظ كمي و كيفي رشد مي يابد و اگر اين روند سريع و بي برنامه باشد به تركيبي نامتناسب از فضاهاي شهري مشكل زا خواهد انجاميد . لذا يكي از علل شكل گيري اين روند و همچنين يكي از مهمترين پيامدهاي آن حاشيه نشيني شهري است . جريان توسعه ي شهري در ايران طي سي سال گذشته باعث گرديد كه جمعيت شهرنشين بالغ بر دو برابر گردد و عملا سرعت آن از ظرفيت و توانايي دولت و شهرداري ها در فراهم نمودن زيرساخت ها، ارائه ي خدمات و ايجاد اشتغال شهري به شدت پيشي گيرد. برنامه ريزي شهري به دنبال برنامه ريزي و تعيين ابعاد توسعه شهرها و همچنين نيازهاي آن ها بر اساس پيش بيني ها و اهداف توسعه شهري است. اهداف پدافند غير عامل در طرح هاي توسعه شهري استفاده بهينه از مناطق شهري به منظور بالا بردن ضريب امنيت و ايمني منطقه ، ايجاد تاسيسات و تجهيزات براي كاهش آسيب پذيري ، بررسي تهديدات زيست محيطي در شهرها و ايجاد مكانهاي اسكان اضطراري و تبيين مقررارت در اين موارد مي باشد. زيرا يك از كاركردهاي مهم پدافند غيرعامل حفاظت از شهرهاست تا از اين رهگذر، پويايي حيات شهري را در پرتو امنيت محلي وملي ايجاد كند.بر اين اساس سعي شده تا با توجه به تئوري هاي مهاجرت و حاشيه نشيني و استفاده از اصول پدافند غيرعامل راهكارهايي ارائه گردد، كه ضمن ارتقاي امنيت شهريباعث توسعه شهر ،شهرنشيني و مناطق حاشيه اي شود.