بررسي تأثير آموزش ضمن خدمت بر كارايي كاركنان مطالعه موردي (سازمان تأمين اجتماعي تهران بزرگ-1395)

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش ضمن خدمت بر كارايي كاركنان سازمان تأمين اجتماعي در شهر تهران انجام شده است. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش را كاركنان سازمان تأمين اجتماعي كه تحت پوشش اداره كل تهران بزرگ و جمعيت آنان در سال 1395 حدود 3200 نفر بوده، تشكيل مي دهند. جهت جمع آوري داده ها، پرسشنامه اي بين 250 نفر از اين كاركنان كه از طريق نمونه گيري تصادفي- خوشه اي ، از نوع نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي و از نظر وضعيت خوشه گيري، نمونه گيري منطقه اي يا نمونه گيري خوشه اي جغرافيايي انتخاب شده اند، توزيع گرديد. براي اثبات يا رد فرضيه هاي پژوهش از آزمون تي مستقل (T-Test) كه يك آزمون پارامتري است و براي بررسي تفاوت بين دو گروه مستقل در خصوص يك متغير داراي داده¬هاي فاصله¬اي و يا شبه فاصله¬اي استفاده كرده تا تفاوت بين دو گروه آزمايش و گواه را در هر شعبه بسنجيم و از آزمون تحليل واريانس((One-Way ANOVA كه يك آزمون پارامتري است و براي مقايسة سه يا بيشتر از سه گروه مستقل كه در سطح فاصله¬اي و يا شبه فاصله¬اي اندازه¬گيري مي¬شوند، استفاده كرده ايم تا تفاوت بين شعب مختلف را در مورد آموزش ضمن خدمت و تأثير آن بر كارايي كاركنان مورد سنجش قرار داده و با نرم افزار Spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج بدست آمده از تحقيق حاضر نشان مي دهد كه با اطمينان 95% فرضيه هاي تفاوت بين كارايي كاركنان آموزش ديده و آموزش نديده در يك شعبه و تفاوت كارايي با درجه تحصيلي مختلف تاييد و فرضيه هاي تفاوت در جنسيت و تفاوت در كارايي در شعب مختلف و تفاوت در سن و سابقه كاركنان رد شده است.