نقش مديريت بحران در مناطق روستايي

وقوع حوادث و مخاطرات محيطي همواره جان انسان ها و محيط زيست شان را تهديد كرده است بنابراين شناسايي نوع بحران و خطرات ناشي از آن و همچنين شناخت راه حل هاي متناسب با نوع بحران براي برگرداندن منطقه بحران زده به حالت اوليه و براي اينكه جامعه از توسعه خود باز نماند ضروري است. كشور ايران به علت وسعت، موقعيت جغرافيايي و تنوع اقليمي جزء يكي از كشورهاي بلاخيز دنيا است و از اين جهت رتبه ششم را در دنيا دارا مي‌باشد. از 40 نوع بلاي طبيعي شناخته شده، 31 نوع آن در ايران اتفاق مي‌افتد. در اين ميان يكي از مهم ترين موضوعات در هنگام وقوع هر فاجعه اي مساله كنترل و مديريت بحران مي باشد. چنانچه اين مسئله مورد توجه قرار نگيرد فاجعه اي ثانويه ي ديگري در دل فاجعه اصلي رخ مي دهد. مديريت بحران در واقع پيشگيري، برنامه ريزي و ارزيابي براي كاهش و به حداقل رساندن عواقب احتمالي بحران هاست و علمي كاربردي است كه بوسيله آن مشاهده سيستماتيك بحران ها و تجزيه و تحليل آن ها در جست وجوي يافتن ابزاري است كه به وسيله آن ها بتوان از بروز بحران ها پيشگيري و يا در صورت بروز، در راستاي كاهش اثرات آن به امدادرساني وسيع و بهبود اوضاع اقدام نمود. وقوع بلاياي طبيعي و پيامدهاي ناشي از آن درجهان بويژه در مناطق روستايي حذف شدني نيست و هميشه احتمال آن وجودارد. نواحي روستايي به علت پايين بودن سطح دانش و آگاهي و عدم بهره مندي و اطلاع از دانش مديريت بحران از نخستين مناطق آسيب پذير در مواجهه با مخاطرات طبيعي هستند كه زندگي اجتماعي، اقتصادي و كالبدي شان در معرض خطراست. . با توجه به اهميت مديريت بحران در مقاله حاضر سعي شده است نقش مديريت بحران در مناطق روستايي مورد بررسي قرار گيرد. با توجه به افزايش خسارت هاي ناشي از وقوع حادثه و بلاياي گوناگون و ايجاد وقفه در روند توسعه و تكامل در سطح مناطق روستايي، دهياران و شوراها ي روستايي برخوردار از دانش و آگاهي در زمينه مديريت بحران مي توانند برنامه هاي افزايش ايمني و كاهش آسيب پذيري جامعه روستايي را تحقق بخشند.