فرم، فضا و معماري نگرشي راهبردي به طراحي و آفرينش فرم بيمارستان نورولوژي

در آينده اي نزديك، پا به عرصه آمدن تكنولوژي هاي نوين و علوم جديد، معماري نيز در قالب مفاهيم جديدي تعريف خواهد شد. يكي از مباني بنيادين در معماري يعني نسبت فرم و عملكرد، مورد بحث خواهد بود . فرم يكي از اصطلاحات كليدي است كه استفاده از آن در مباحث گوناگون هنري( عمومي و تخصصي) بسيار رايج است، به گونه اي كه مي توان آن را يكي از مهم ترين مفاهيم پايه اي هنر در نظر گرفت. لذا پرداختن به معني و مفهوم آن در رشته هاي هنري، از ضروريات محسوب مي شود و اهميت ويژه اي برخوردار استو در اين مقاله تلاش بر اين است كه رابطه فرم و عملكرد مورد بازبيني قرار گيرد. در اين راستا با مروري بر ماهيت فرم در فرايند طراحي و مفهوم عملكرد براساس نيازهاي بيماران نورولوژي مورد ارزيابي قرار مي گيرد. فرمي كه يك طرح معماري به خود مي گيرد، عملكرد ساختمان را كنترل خواهد كرد. شناخت عملكرد يك فضا قبل از ادراك فرم آن صورت مي پذيرد. لذا فرم به بيان خود عملكرد را تبيين مي كند و خواسته هاي عملكردي در فرايند طراحي كالبد معماري و بطور نسبي پاسخ داده مي شوند؛ با تعريف جديد از نيازهاي بيماران و همراهان و به دنبال آن مفهوم جديد معماري، هدف نهايي تامين شرايط آسايش بيماران مي باشد.