ارزيابي ساختار حكمت اشراقي در سبك اصفهاني، نمونه موردي: مسجد شيخ لطف الله اصفهان

مفاهيم حكمت اشراقي داراي بنيان زيرساختاري اساسي مي باشد كه بخش مهمي از ديدگاه هاي اسلامي دوره صفوي را تشكيل مي دهد. سيستم فكري موجود اين مكتب در مفاهيم ديني و هنر از جمله معماري ريشه دوانده بود؛ در نتيجه با شناخت فراتر اين اصول مي توانيم پلي سازنده بين گذشته و آينده معماري ايراني اسلامي ايجاد كنيم. با وجود اينكه حكمت اشراقي در زمان سهروردي با ديدگاه هاي عارفانه رشد كرده اند، ولي در نسل هاي بعدي كليات آن در بسياري محافل عمومي به شكل هاي جزيي و كلي رسيده است. در اين مكتب سيري گذرا و روحاني در فرد به جريان مي افتد تا او را از سراي مادي به عالمي كه به اعتقاد آنها عالم خيال نام دارد برساند، كه نمونه غربي آن را در تفكرات افلاطوني مي توان مشاهده كرد. سوال اصلي اين تحقيق اين است كه آيا مفاهيم اشراقي را مي توان بازتابي معماران داد، و همچنين تلاش شده است تا با آشنايي با مفاهيم ريشه اي اين تفكر دريابيم كه آيا بازتاب هاي در مسجد شيخ لطف الله اصفهان وجود دارد يا خير.