ارائه مدل مفهومي جهت معاصر سازي بدنه هاي تجاري محور چهارباغ بالاي شهر اصفهان

با ورود انقلاب صنعتي از اواسط قرن نوزدهم و تنوع زياد در مصالح و همزماني سبك هاي مختلف جديد، باعث گرديد تا عناصر ناهمگوني در فضاهاي شهري ايجاد شود.عدم كنترل شرايط حاكم بر ساخت و ساز در دوران جديد سبب ايجاد بحران در منظر شهري گرديد.كه در حال حاضر كوشش هايي جهت حل اين بحران صورت گرفته است.بررسي تمامي مصاديق و مقياس هاي مورد عمل طراحي شهري مشتمل بر ابعاد عملكردي ،زيبايي شناسي، زيست محيطي و هويتي –ادراكي است.در اين پژوهش سعي برآنست كه با ارائه مدلي در جهت جوابگويي به اغتشاشات ايجاد شده در سطح نماي بدنه هاي تجاري برگرفته از مصاديق زيبايي شناسي و زمينه گرايي جهت حل بحران ارائه بنمايد.در اين راستا از نتايج حاصل از تعيين سطح ترجيحات زيبايي شناسي از پرسش نامه مردم و كارشناسان و همچنين نتايج نظرسنجي از نماي بدنه هاي تجاري واقع در زمينه خيابان چهارباغ بالا براي تاكيد هرچه بيشتر برمعماري زمينه اي گرا و ميزان همخواني نظرسنجي و پرسش نامه ها كه ميتواند ادعايي بر اثبات مدل ارائه شده باشد،صورت ميگيرد. پژوهش ياد شده به روش «توسعه اي-كاربردي»است و در حوزه مطالعات ميداني«روش پيمايشي»با ابزار گردآوري داده به صورت «مشاهده»و «پرسش نامه»متخصصان و مردم ميباشد.كه در قالب مطالعه كاربردي به بررسي شاخص هاي پراكندگي داده هاي مورد بررسي ميپردازد.