تبيين عوامل تأثيرگذار در زيبايي شناسي معماري

هر طراحي براي زندگي انسان با مقوله هنر و همچنين با مفاهيم زيبايي شناسانه در اين امر مرتبط است. بحث زيبايي شناسي معماري كه در واقع به مباني كيفي و نظري در هر طرحي مربوط ميشود منجر به بررسي بيشتر عناصر خلق زيبايي و يا ارزيابي اين مفهوم ميگردد. مطالعات نشان مي دهد كه معماري امروزي نتوانسته پاسخگوي همه نيازهاي بشر باشد. يكي از مهم ترين و تأثيرگذارترين اركان هويت ساز در همه ابعاد فرهنگي و انساني جامعه را بايد زيبايي شناسي آن جامعه دانست. انسان در رابطه نزديك و بي واسطه اي با محيط و منظر پيرامون خويش قرار گرفته و باورها و شناخت خود را بر اساس ادراكش از اين مناظر استوار مي نمايد. انسان تنها جانداري است كه آگاهانه و به عمد محيط زيست خود را تغيير مي دهد؛ تنها، صرف اينكه به لذت زيبايي شناختي برسد. انسان به دنبال معنادار كردن جهان پيرامون خود، برخي فعاليت هاي ذهني خويش را معطوف به منظر نموده و از طريق الگوهاي آن به دنبال عمق بخشيدن به لذت زيبايي شناختي و سازمان دهي بصري دنياي عيني خويش مي باشد. آنچه عمر يك پديده را افزايش مي دهد، همراهي آن با مفاهيم و معاني است. در اين حركت در نظر گرفتن اصول زيباشناسي ضرورت دارد. نتايج تحليل ها و مطالعات اسنادي بيان گر آن است كه اصول و معيارهايي كه در زيباشناختي مي تواند مورد مطالعه قرار گيرد، عبارتند از شكل و محتوا ، فرم ، نماد ، تنوع و پيچيدگي ، تركيب بندي ، انگيزش تداعيو خاطره و معنا كه در طراحي بايد به شكل گرايي ، پيچيدگي و سادگي ، نمادگرايي الگويي ، طراحي منظر ، احساس اشتياق و لذت كشف فضا ، قابل درك و معنا دار بودن فضا ، تحريك ذهن خود آگاه و ناخود آگاه استفاده گردد. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي تحليلي و روش گرداوري اطلاعات اسنادي مي باشد ابزار گرداوري اطلاعات مشاهده بانكهاي اطلاعاتي و شبكه هاي كامپيوتري مي باشد.