تأثير عوامل معماري در طراحي مركز آموزشي كودك بي سرپرست جهت كاهش جرم

امروزه به دليل عدم توجه و پرداختن به نيازهاي يك گروه عمده از استفاده كنندگانفضاها، يعني كودكان بي سرپرست، فضاهايي جهت تأمين محيطي امن در راستاي حضور آن ها و برخورداري صحيح از تحصيلات آموزشي در جهت شناخت توانايي ها و شكوفايي استعداد با هدف بكارگيري آن در آينده اي سالم را برخوردار نبوده اند. يكي از راه حل هاي مناسب برايبهبود شرايط اين كودكان، جهت ساختن فردايي بهتر، طراحي فضاي معماري آموزشي براي آن ها در جهت كاهش بزهكاري و نحوه صحيح آموزش به اين كودكان بوده است. به همين منظور هدف مقاله حاضر بررسي نقش عوامل معماري مؤثر در فضاي آموزشي طراحي شده با هدف كاهش جرم و بزهكاري در كودكان بي سرپرست مي باشد. در اين پژوهش در گام نخست جهت دست يابي به مباني نظري تحقيق، به بررسي اطلاعات از طريق كتابخانه اي با استفاده از كتب و مقالات معتبر پرداخته شده است. در ادامه به صورت كمي از دو پرسشنامه عوامل معماري مؤثر در طراحي مركز آموزشي كودك بي سرپرست و عوامل تأثير گذار بر كاهش جرم استفاده گرديده است. در مرحله بعدي داده هاي گردآوري شده و نتايج و اطلاعات بدست آمدهنشان دهنده آن است كه عوامل روانشناسي محيط و عوامل كالبدي فضا و محيط فيزيكي و اجتماعي به ترتيب بيشترين تأثير را در كاهش جرم در طراحي مركز آموزشي براي كودكان بي سرپرست دارا بوده است.