روش­هايي براي مقاوم­سازي مسجد طالب­زاده اهواز

بناهاي تاريخي ميراث ارزشمندي از تاريخ، فرهنگ و معماري هر كشور محسوب مي­شوند. در ساخت آن­ها با توجه به مصالح بنايي به كار رفته كه شامل آجر، خشت و سنگ مي­باشد، اين بناها به مرور زمان بدليل فرسايش مصالح ساختماني خود كه بخش عمده سيستم سازه­اي آن­ها را تشكيل مي­دهد مقاومت خود را از دست­داده و نيازمند تمهيداتي در راستاي افزايش پايداري و مقاوم­سازي مي­باشند. مساجد گونه خاصي از معماري اين سرزمين هستند كه با توجه به تاثير خاص فرهنگي و مذهبي از اهميت ويژه­اي برخوردارند. مسجد طالب­زاده كه از جمله بناهاي تاريخي و ارزشمند اهواز است همواره در تاريخ معاصر اين شهر موثر بوده و به دليل ويژگي­هاي متمايز خود مورد توجه بوده­است. ويژگي­هاي اين مسجد مشابه مساجد دوره خراساني ساخته شده­است، لذا در مقايسه با معماري مساجد كنوني، داراي سبكي خاص از تزئينات و بسيار پركار و با­ارزش است و با توجه به بررسي­هاي انجام شده اين بناي تاريخي نيازمند تمهيداتي براي حفظ، ترميم و مقاوم سازيست. لذا برآنيم در اين مقاله كه با پژوهش­هاي كتابخانه­اي و برداشت­هاي ميداني صورت گرفته­است، ابتدا به معرفي مسجدطالب­زاده اهواز پرداخته­، سپس با توجه به نوع مصالح بنايي و ويژگي­هاي معماري و سازه­اي مسجد طالب­زاده از طريق منابع مطالعاتي متعدد روش­هايي براي مقاوم­سازي اين مسجد پيشنهاد دهد. روش­هاي مقاوم­سازي ارائه شده شامل تسليح مغزه، افزايش سطح مقطع پي، طاق ضربي­ها و كاهش سربار سقف، اتصال مناسب سقف به ديوار، روش FRP و كلاف­بندي افقي مي­باشد و با بررسي روش­هاي ارائه شده، مشاهده شد كه اين بنا و ديگر بناهاي تاريخي، ميراث­هاي ارزشمند كشورمان محسوب مي­شوند با به­كارگيري روش­هاي مقاوم­سازي ارائه شده فوق، مي­توان حفظ كرد.