مسكن روستائي، تحول از ابعاد اجتماعي به فردي

مسكندر هر جامعه ايي بدون شك به عنوان بستر اساسي شكل گيري زندگي بحساب مي­آيد اين امر در جامعه روستايي ابعاد مختلف و وسيع­تري را نيز شامل مي­شود. بگونه­اي كه با مطالعه بر روي آن مي توان ابعاد مختلف زندگي روستايي را درك نمود و رفتار ساكنين آن را از ابعاد مختلف فرهنگي ارزشي، اقتصادي و اجتماعي را دريافت و مورد بررسي قرارداد، در واقع كلام مسكن روستايي آينه تمام نماي فرد روستايي و در مقياس كلان تر جامعه روستايي است، جامعه­اي پويا با تفكرات خالص، اجتماعي كه در خود بستر شكل­گيري فرهنگ غني انساني، كه مي تواند نقش بسزايي در تعالي فرهنگي آن داشته باشد، بشمار مي­رود. اما در روزگار كنوني تغييرات مهم رخ داده در سبك زندگي اين جامعه به دلايل مختلف از قبيل مهاجرت به شهر­ها، مراودات مختلف فرهنگي و تاثير رسانه­اي فرهنگ شهري، مشكلات و مسائل عديده اقتصادي و بسياري از مسائل اجتماعي و فرهنگي بوجود آمده و باعث گرديده در بسياري از روستاها ضمن تغيير در ساختار زندگي افراد محتلف ديگر شاهد آن فرهنگ ناب نباشيم، به گونه­اي كه بواسطه دلايل ياد شده شاهد شكل­گيري نوعي از اجتماع شهري در روستاها با فرهنگ چندگانه­ي شهري مي باشيم. از جمله مهم ترين اثرات اين تغييرات در مسكن روستايي مي­باشد. اين تاثير را در ابعاد مختلف مي توان مورد بررسي قرارداد اما بحث مهم بعد اجتماعي اين مسكن و تغييرات رخ داده در اين حوزه مي باشد بگونه اي كه با تخريب و جايگزيني مسكن بومي روستا با ساختار مسكن شهري و به وجود آمدن نوعي از مسكن روستايي/شهري، شاهد فاصله گرفتن از ساختار تعاملي و اجتماعي و كم شدن آن و حركت به سوي انزواي فرد در اين مسكن مي باشيم. حركت از ساختار اجتماعي به ساختار فردي، به نوعي فردگرايي، حركتي است شتابدار كه با فرهنگ بومي روستاها در تضاد مي باشد، اين مقاله درصدد است با روش تحقيق توصيفي تحليلي ضمن بررسي اين مقوله و ارائه تعريفي از مسكن در شهر و روستا، به بررسي ابعاد اين سير و حركت و تغيير در سبك زندگي مردم روستايي بپردازد و تاثيرات رخ داده در فضاي جمعي معماري مسكن روستايي را مورد بررسي قرار دهد.