بررسي شوري و تركيبات روي بر ميزان كلروفيل ژنوتيپ هاي جو

Evaluation of genotype and zinc applications effects on chlorophyll content of barley

به منظور بررسي اثرات ژنوتيپ و تاثير كوهاي كلات و نانو روي بر عملكرد و ميزان كلروفيل آزمايشي در قالب طرح آماري بلوك‌هاي كامل تصادفي با توزيع كرت هاي نواري خرد شده با سه تكرار در ايستگاه تحقيقات شوري و زهكشي رودشت اصفهان در سال زراعي 93-1392 انجام شد. عامل نوار اصلي در سه سطح كيفيت آب آبياري ( 2 ، 10 و 18دسي زيمنس بر متر)، محلول پاشي كود روي بصورت افقي (كلات روي، نانواكسيد روي، مخلوط و شاهد).، ژنوتيپ هاي مختلف جو بصورت عمودي در داخل كرت هاي اصلي ( موروكو، نصرت و خاتم) قرار گرفتند. با افزايش شوري آب آبياري، عملكرد دانه كاهش يافت. بالاترين عملكرد دانه با مصرف كود كلات روي در خاتم بدست آمد. در مراحل مختلف رشد (آبستني، سنبله دهي و گلدهي)، شوري تا دامنه مشخصي (10 دسي زيمنس بر متر) موجب افزايش كلروفيل شد و سپس از ميزان كلروفيل كاسته شد.

In this experiment, evaluation of genotype and zinc compound effects on grain yield and Chlorophyll content of barley were evaluated. The experiment was conducted in a strip split block design in three replications in Esfahan (Rodasht) drainage and salinity research station. Salinity of irrigation water in three levels, including 2, 10 and 18 dS/m was applied as vertical factors. The horizontal factors were fertilizer application including Nano zinc-oxide, Zn-chelate, mixture of Nano zinc-oxide and zinc-chelate and water as a check. Three different barley genotypes including Morocco (moderate semi sensitive), Nosrat (moderate tolerant) and Khatam (tolerant) arranged within vertical factors. The grain yield decreased with increasing of salinity of irrigation water. Maximum of grain yield was obtained in application of chelate zinc × Khatam genotype. In stages of booting, heading and flowering, chlorophyll contents increased with increasing of salinity till 10 ds/m and then it decreased. It seems that the most appropriate time for measuring of chlorophyll content, can be suggested at stages of flowering.