ايمني و مديريت ريسك در مترو (مطالعه موردي مشهد )

در چشم انداز توسعه شهر مشهد به عنوان پايتخت معنوي جهان اسلام چهار كريدور مترويي به منظور رفاه حال شهروندان و زائران و ترافيك روان تر در سفرهاي شهري تعريف گرديده است. ﯾﮑﯽ از ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ خطوط (24 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ) و عميق ترين (ﺣﺪوداَ 60 ﻣﺘﺮ)ﺧﻄﻮط ﻣﺘﺮوي در ﺷﻬﺮ مشهد در حال احداث مي باشد . ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي ﻋﻤﺪه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬر از ﺗﻤﺎﻣﯽ آﺑﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﺷﻬﺮ و ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ژﺋﻮﺗﮑﻨﯿﮑﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ﺑﻮدن و ﻗﺮارﮔﯿﺮي ﺑﺨﺸﯽ از آن در زﯾﺮ ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روش ﺣﻔﺎري ﻣﮑﺎﻧﯿﺰه، از ﭘﺮوژه ﻫﺎي ﺧﺎص ﻣﺘﺮوﯾﯽ در اين شهر استفاده مي شود. ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد، ﻣﻮﺿﻮع ارزﯾﺎﺑﯽ و آﻧﺎﻟﯿﺰ رﯾﺴﮏ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد از ﻣﺮاﺣﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺗﺎ ﻣﺮاﺣﻞ اﺟﺮاﯾﯽ اﻣﺮي ﺿﺮوري اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻃرح ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ RMP ، ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ TBM و ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺣﻔﺎري ﻣﮑﺎﻧﯿﺰه در ﺗﻮﻧﻞ ﺳﺎزي ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ژﺋﻮﺗﮑﻨﯿﮏ ﺳﻌﯽ ﮔﺮدﯾﺪ ﻣﺒﻨﺎﯾﯽ از رﯾﺴﮏ ﻫﺎي ﻣﺤﺘﻤﻞ در ﺣﻔﺎري ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺘﮕﺎه EPB TBM ﻣﻄﺮح ﮔﺮدد و رﯾﺴﮏ ﻫﺎي ﭘﯿﺶ روي ﭘﺮوژه ﻣﺸﺨﺺ و اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﺑﺮاي ﮐﺎﻫﺶ و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﻤﻦ ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ و اﺟﺮا اﺗﺨﺎذ ﮔﺮدد. نتايج نشان مي دهد 7/ 71 درصد از ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻫﺎي اﯾﺠﺎد ﺧﺮاﺑﯽ ﯾﺎ ﺻﺪﻣﻪ در ﺳﻄﺢ رﯾﺴﮏ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺻﺮﻓﺎً ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ و ﺷﺮاﯾﻂ مرحله ساخت ﻣـﺴﯿﺮ ﺗﻮﻧـﻞ، 10 درصد مربوط به طراحي و ملزومات دستگاه TBM ، 10 درصد مربوط تحقيقات پروژه و فاز طراحي و 3/ 8 درصد مربوط به عوامل و فاكتور هاي انساني ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .