تجربه زيسته مديران زن از كار و خانواده و تبيين آن با آموزه‌هاي اهل‌بيت(ع)

با توسعه شهرها، گسترش شهرنشيني و ورود زنان به بازار كار، اشتغال زنان به مسئله‌اي چالش برانگيز تبديل شده‌است. در اين حوزه ديدگاه‌هاي متفاوتي وجود دارد. برخي جنبه‌هاي مثبت اشتغال زنان را برشمرده و طرفدار اشتغال زنان خارج از خانه هستند. اما عده‌اي جنبه‌هاي منفي اشتغال زنان را بر شمرده و اشتغال زنان در بيرون از خانه را مانع ايفاي نقش‌هاي همسري و مادري مي‌دانند. اين مقاله بر آن است كه به تجربه زيسته زنان مدير متأهل در بافت جامعه ايران و در حيطه‌هاي مختلف بپردازد. در اين مقاله پس از واكاوي تجربه زنان مدير در حوزه‌هاي شغلي، مديريتي و خانواده، به مقايسه ضوابط شغلي از نظر اسلام و تجارب زنان مدير پرداخته‌است. روش به‌كار گرفته شده در اين پژوهش به‌صورت كيفي و به شيوه پديدارشناسي مي‌باشد و مبتني بر نمونه‌گيري هدفمند 10 نفر از زنان مدير، متأهل بوده كه مورد مصاحبه عميق قرار گرفتند. يافته‌هاي اين پژوهش در قالب 3 كد تبييني – كه حاصل استخراج و مقوله‌بندي داده در 234 كد توصيفي، 32زير كدتفسيري و 7 كد تفسيري است- عبارتند از: تجارب فرد از زندگي فردي، خانوادگي و زندگي شغلي و اجتماعي. يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد كه اشتغال فرد بر جنبه‌هاي مختلف زندگي، اجتماعي و خانوادگي او تأثير‌گذار است. تجارب شركت‌كنندگان در اين مطالعه نشان مي‌دهد كه اشتغال در بيرون از خانه سبب افزايش رضايت از زندگي فردي، خانوادگي و اجتماعي آنان مي‌شود. اما از طرفي اكثريت مشاركت‌كنندگان به سختي هماهنگي نقش‌هاي خانوادگي و شغلي اذعان دارند. از نظر آموزه‌هاي ديني، ضوابط اشتغال زنان عبارتند از: تناسب شغل با ويژگي‌هاي زنانه، رعايت حجاب، عفاف و عدم اختلاط، عدم تعارض شغل زن با حقوق شوهر و وظيفه مادري. از آن‌‌جايي كه زنان مورد بررسي در اين پژوهش مدير و داراي شغل تمام‌وقت بوده، در پاره‌اي از موارد علي‌رغم تلاش مادر، وظايف مادري و همسري در تعارض با وظايف شغلي بوده. اما حمايت همسر و ويژگي‌هاي فردي و وجدان مادري نقشي تعيين‌كننده در انجام هم‌زمان وظايف دارد.