امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر و كاركرد اجتماعي آن در مدل‌سازي بومي اسلامي شهروند مسئول

امر به معروف و نهي از منكر در اسلام از جايگاهي رفيع و بلند برخوردار است، امر به معروف و نهي از منكر از فرايض بزرگ اسلامي هستند كه اجراي آن آثار و بركات فراواني را به دنبال دارد، اين دو از فروع دين اسلام و اجراي آن باعث برپا شدن واجبات و از بين رفتن منكرات و برقراري امنيت و آسايش در جامعه مي شود؛ با توجه به فلسفه خلقت انسان كه طبق بيان قرآن كريم عبوديت و بندگي است و از طرفي وجه تمايز انسان با ساير موجودات به ناطق و عاقل بودن انسان و حركت او به سوي كمال مي باشد، اهميت و جايگاه اين دو فريضه الهي، بيشتر تبيين و روشن مي گردد. اين مساله از كليدي ترين و اساسي ترين مساله اسلامي است، آيات و روايات بسياري، اين وظيفه اجتماعي، ديني و سياسي را مورد تأكيد قرار داده. هدف از ارايه اين مقاله تحليلي نو و جامع پيرامون اين دو اصل و توجه كامل به كاربرد آن در انتظام اجتماعي است و پاسخ به اين سوال كه آيا امر به معروف و نهي از منكر در انتظام اجتماع تأثيرگذار است؟ پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي تحليلي توصيفي است؛ كه با استفاده از روش كتابخانه اي به جمع آوري اطلاعات مي پردازد. نتايج به دست آمده مويدآن است كه اجراي صحيح امربه معروف ونهي ازمنكرباعث تربيت انسان مسئول شده و امنيت وانتظام اجتماعي را باعث مي شودو ضريب امنيت عمومي را با بهره گيري از ظرفيت اجتماع ارتقائ مي دهد.