تدبير راهبردي زيست‌محيطي در حوزه كشاورزي

بخش كشاورزي از بخشهاي مهم اقتصادي و راهبردي كشور ميباشد و به استناد گزارش هاي بين الملي و از جمله گزارش اول و دوم ملي تقديمي به كنوانسيون تغييرات آب و هوا، سومين بخش انتشار دهنده گازهاي گلخانه اي پس از انرژي و صنعت به شمار مي رود وگرچه سهم آن كمتر از 8 درصد است اما اين بخش توانسته با توجه به ملاحظات زيست محيطي بين الملل و در قالب كنوانسيون تغييرات آب وهوا و فرصتهاي موجود در آن، اين چالش زيست محيطي را به فرصت تبديل نموده و با ثبت 6 طرح در قالب مكانيزم توسعه پاك، هم اكنون در بين كشورهاي خاورميانه و شمال آفريقا مقام نخست كنترل انتشار گازهاي گلخانه اي را به خود اختصاص دهد. از اين رو با توجه به توافقنامه پاريس و تعهد كشور كاهش تا 12 درصد سطح انتشار، برنامه استفاده از منابع تجديد شونده در بخش كشاورزي در سطحي وسيعتر براي اهداف مختلف از جمله كاستن از هزينه هاي اقتصادي- اجتماعي و زيست محيطي براي تأمين نيروي برق مورد نياز چاههاي آب كشاورزي به غير از انرژي هاي فسيلي برنامه ريزي شده است. از اين رو برنامه برقي كردن 220 هزار چاه آب كشاورزي تدبيري بزرگ براي استفاده از فرصتهاي موجود بين المللي براي اجراي بخشي از تعهدات ملي در چهارچوب كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي و سلامت جامعه تلقي مي‌شود.