لزوم توجه به فرهنگ سياسي در نيل به پيشرفت و توسعه

دولت در جامعه ايراني در طول تاريخ گذشته از برايند برخورد نيرو هاي معارض و ستيزه جو پديد آمده و نه از اجماع و نوعي قرار داد اجتماعي و به همين دليل فرهنگ سياسي و ساختار حكومتي در يك سلسله مراتب اقتدارگرايانه شكل گرفته است. از اين رو حكومت‌ها معمولاً به جاي ايجاد وفاق اجتماعي براي استمرار و تقويت قدرت خود به تعارض‌ها و تضادها دامن مي‌زنند. در سده اخير علي رغم آنكه توسعه سياسي همواره موضوع روز محتمل داخلي و بين‌المللي بوده و تلاش‌هاي زيادي از سوي روشن فكران و سياست‌مداران داخلي براي خروج از توسعه‌نيافتگي سياسي انجام شده است، حد اكثر مي‌توانيم بگوييم كه شرايط سياسي ايران همواره دچار تضاد، آشفتگي و ناپايداري بوده و دست خوش افت و خيزهاي ناخواسته شده است. دليل اين امر را مي‌توان با فرضيه‌هايي چون عوامل جغرافيايي و ژئوپليتيكي، نظام عشيرگي و طايفه گري، سياست‌هاي استعماري، قانون گريزي و خردستيزي، استبداد شرقي و روحيه قضا و قدري و در يك كلام نبود فرهنگ سياسي در جامعه ايران مرتبط دانست. در اين مقاله به نقد و بررسي جنبه هاي مختلف فرهنگ سياسي و تأثير آن در پيشرفت و توسعه جامعه و كشور پرداخته مي شود. همچنين با توجه به افت و خيز هاي گذشته و تاريخ پر تلاطم كشور و شرايط كلان حاكم بر فرهنگ سياسي ايران نماد هايي براي ترسيم مسير آينده در جهت رشد و پيشرفت همه جانبه معرفي خواهد شد.