ارائه راهكارهاي دستيابي به معيارهاي پايداري اجتماعي در فضاهاي عمومي

در بحث پايداري بيشتر تاكيد بر عوامل زيست محيطي و اقتصادي بوده و بعد اجتماعي پايداري از توجه كافي برخوردار نبوده است. . در سال هاي اخير عوامل اجتماعي به عنوان پيش نيازي براي پايداري، تمركز زيادي را به خود معطوف كرده.در واقع در پايداري اجتماعي محور اصلي، انسان نسل حاضر و آينده مي باشد. در بررسي معماري معاصر، ضرورت نگاهي جديد و اصولي به مفاهيم و ارزش هاي انساني در تقابل با معماري امروز كاملا احساس مي شود.يكي از اين مفاهيم و ارزش هاي انساني، برقراري روابط اجتماعي بين افراد است. يادگيري انسان هم‌زمان با ارتباط رخ مي‌دهد شكل گيري روابط اجتماعي ميان انسان ها، نيازمند بستري است مناسب كه پاسخگوي اين رفتار باشد.لذا پاسخگويي به اين نياز اجتماعي انسان و تامين فرصت هاي لازم در زمينه كسب تجارب اجتماعي، مستلزم وجود فضاهاي عمومي و قرارگاه كالبدي است.در اين ميان حمايت از زندگي اجتماعي و فرهنگي از طريق ارتقاء فضاهاي عمومي براي درگير كردن مردم و شهر، افزايش ارزشهاي فرهنگي و ايجاد ساختارهاي با هويت از راهكارهاي عملي طراحي براي دستيابي به پايداري اجتماعي است. نتايج اين پژوهش در قالب مجموعه اي از راهكارهاي طراحانه ارائه گرديده است كه شامل راهكارهاي: كالبدي-فضايي و غيركالبدي-محتوايي است.