الگوهاي طراحي مسكن در چهار اقليم ايران

در عصر حاضر تعدادي خانه هاي اقليمي در كشورهاي مختلف و تعداد انگشت شماري از اينگونه بناها در كشور ما احداث شده است. ولي عملآ رعايت مسائل اقليمي در طراحي و در اجرا در اكثر قريب به اتفاق خانه هاي معاصر در كشورهاي مختلف و بالاخص در كشور ما صورت نگرفته است. هدف از پژوهش حاضر اينكه به صورت ساده و عملي، الگوهاي كلي طراحي اقليمي ساختمان هاي مسكوني و الگوهاي خاص در هر يك از اقليم هاي مختلف ايران ارائه شود. لذا ارائه فن آوري متداول و غير پيشرفته مد نظر است. حاصل آن كه هر معمار و سازنده اي با رعايت اين موارد بتواند به سهولت سكونتگاهي با توجه به اقليم آن منطقه طراحي و اجرا كند و مصرف انرژي، آلودگي هوا و ضايعات زيست محيطي كاهش يابد. دو سوال تحقيق در اين پژوهش مطرح است : چه الگوهاي ساده و اجرايي براي طراحي ساختمان هاي مسكوني اقليمي در هر يك از چهار اقليم مختلف ايران بايد رعايت شود؟ آيا امكان به روز كردن طرح خانه هاي اقليمي سنتي در ايران وجود دارد؟ اين تحقيق از نوع كاربردي است و از منطق استقرايي استفاده خواهد شد. داده هاي تحقيق، از طريق مطالعات ميداني، كتابخانه اي، اينترنت، مشاهده و مصاحبه جمع آوري خواهد شد. با مشخص نمودن و دسته بندي نمونه ها و الگوها، تحليل مطالب به صورت ساختاري، تفسيري و انعكاسي انجام خواهد گرفت. در اين تحقيق متغير مستقل شرايط اقليمي در هر منطقه از ايران و متغير وابسته ساختمان هاي مسكوني در ايران است. حاصل يافته هاي اين پژوهش اينكه با توجه به شرايط اقليمي و خانه هاي سنتي در هر يك از مناطق ايران و با طراحي جهت بنا، شكل ساختمان، بام، پوسته خارجي بنا، جرم حرارتي و عايق حرارتي و ارتفاع كف بنا نسبت به سطح زمين، مي توان ساختمان مسكوني اقليمي مناسب در آن منطقه را طراحي نمود.