بررسي خوانايي نماي شعب بانك در حوزه سيماي شهري

اگر از ديدگاه آفرينش نگاه كنيم، آنچه به عنوان معماري ارزشمند در تاريخ باقي مانده بخشي ازمعماري است كه تحت حمايت مالي قرار گرفته است، با نگاهي به تاريخچه معماري بانك ها مي بينيم كه ساختمان بانك ها همواره از مهمترين بناهاي يك شهر بوده اند و تصويري از ثروت، اعتبار، قدرت و ماندگاري خود را به نمايش گذاشته اند. بانك كه از نظر استراتژيك به عنوان سازماني با سرمايه گذاري هاي فراوان و كار مشاركتي در اجتماع سر و كار دارد و نمايانگر واقعيت موسسات مالي و يكي از عناصر زير بناي خدماتي شهرتعريف مي شود، لازم است جايگاهش در يك نهاد اجتماعي مثل شهر مشخص گردد و تعريف آن از منظر شهرسازي صورت پذيرد كه چگونه خودش را در سيماي شهري نشان دهد. مسئله مهمتر تفكر تجاري بانك ها درحوزه سيماي شهري است كه اگر به واقع روح قانون تجارت بر بانك ها حاكم باشد چه هويتي از نظر معماري خواهند داشت. از آنجا كه ساختمان بانك ها به منزله تكرار زياد، بر كيفيت چشم انداز و سيماي شهر به عنوان ابزاري كارآمد براي تحقق اهداف صنعت بانكداري و گردش اقتصادي جامعه متأثر گرديده است. در اين نوشتار با تكيه بر اهميت پيوند ميان نماي شعب و سيماي شهري تلاش شده است با مبنا قرار دادن هويت سازماني بانك ها نسبت به آشنا سازي چهره شعب به عنوان زبان گويا و رساي بانك پرداخته شود. روش مطالعه در اين مقاله به شيوه كتابخانه اي مي باشد و اين مقاله قصد دارد بيشتر به موضوع نماي بانك ها به عنوان عنصري شاخص در چهره شهرها بپردازد و بتواند راهكارهايي جهت خلق آثاري كه نمايانگر هويت سازماني با مقتضيات عصر حاضر باشد، ارائه دهد.