بررسي پاكوتاهي در درخت گردوي ايراني

گردو گياهي از خانواده ژوگلانداسه (Juglandaceae) و جنس Juglans مي باشد. اين جنس داراي 21 گونه است كه همگي آنها داراي ميوه هاي خوراكي مي¬باشند. البته بعضي از اين گونه ها از نظر صنايع چوبي نيز داراي اهميت هستند. مهمترين گونه خانواده ژوگلانداسه گردوي ايراني است كه بطور تجاري در بسياري از كشورها پرورش داده مي شوند. در بيشتر درختان ميوه، انتخاب پايه-هايي با ويژگي پاكوتاه¬كننده از گذشته مورد توجه بسياري از محققان بوده و نتايج ارزنده¬اي نيز در مورد بيشتر درختان ميوه به دست آمده است. گونه¬هايي كه به عنوان پايه¬هاي پاكوتاه شناسايي، مطالعه و معرفي شده¬اند داراي ويژگي¬هاي مشتركي هستند كه مورد توجه بهنژادگران قرار دارند. گونه¬هايي كه به عنوان پايه¬هاي پاكوتاه معرفي شده¬اند عموما در طبيعت نيز شكل رشدي فشرده و متراكمي داشته و رشد رويشي زيادي ندارند. اين گونه¬ها بيشتر به جاي تك تنه به صورت چند شاخه منشعب از ناحيه تنه و نزديك به طوقه رشد مي نمايند. فاصله ميانگره در بين گونه¬هاي معرفي شده به عنوان پايه¬هاي پاكوتاه، كمتر و تعداد بيشتري گره وجود دارد. اين گونه¬ها عموما زودبارده بوده و در ازدياد جنسي نيز دوره بلوغ كوتاهي داشته و به سرعت بالغ مي¬شوند. اندازه ميوه در اين گونه¬ها بسيار كوچك¬تر از گونه¬هاي اهلي و خوراكي بوده و ميوه¬ها در مقايسه با گونه¬هاي اهلي همان جنس يا جنس¬هاي مشابه داراي ويژگي¬هاي مثبت كمتري به عنوان يك محصول باغباني هستند. عادت ميوه¬دهي خوشه¬اي در برخي گونه¬هاي معرفي شده به عنوان پايه¬ي پاكوتاه كننده نيز به ثبت رسيده است. اين پايه¬ها معمولا نسبت پوست به چوب بيشتري داشته و سطح مقطع تنه نيز در آن¬ها بيشتر است.