بازيابي هويت سالمندي با در نظر گرفتن شاخصه كيفيت زندگي در فضاي معماري و شهري با رويكرد توسعه ي پايدار

سالمندي، سيري طبيعي است كه همگان را شامل ميشود و بروز ويژگي هاي خاصي همچون كهولت سن وآسيب پذيري را به دنبال داشته و در نتيجه لزوم توجه و حمايت از سالمندان را مطرح مينمايد. كشور ايران با داشتن سير صعودي شاخص سالمندي در چند سال آينده نيازمند مطالعه و برنامه ريزي مناسب درجوانب مختلف وابسته به سالمندان ميباشد. از طرفي در دهه هاي گذشته رشد صنعتي سبب بروز مشكلات و معضلات در زمينه هاي مختلف-اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي شده و هر كشوري باتوجه به ساختار و پتانيسل هاي گوناگون در مواجه با معضلات پيش امده در پي راهكار و راه حل هاي مناسب خواهد بود. در گذشته جايگاه سالمندان به عنوان امري مهم و تاثير گذار در ساختار خانواده هاي ايراني مطرح بوده است، اماامروزه عدم توجه به سالمند و سالمندي و بروز برخي معضلات اجتماعي و فرهنگي در طي تغيير در شيوه ي زندگي افراد در اثر صنعتي شدن هم در ساختار خانوادگي و هم ساختار شهري باعث كمرنگ شدن و حتي فراموشي جايگاه سالمندان شده است. حال اين سوال مطرح است كه توسعه ي پايدار چگونه مي تواند به تقويت و دستيابي موثر جايگاه سالمندان درجامعه كمك نمايد؟ و چگونه مي توان با درك نياز سالمندان به تقويت هويت سالمندي در فضاي شهري به كمك شاخص هاي توسعه پايدار پرداخت؟ بر اين اساس در اين مقاله تلاش شد كه با درك مناسب توسعه پايدار وشاخص هاي آن به صورت پژوهشي توصيفي- تحليلي با حجم كلي نمونه آماري 140 نفر با نرم افزار spss از سالمندان شهر تهران پرسشنامه هايي برگرفته از ابعاد مختلف كيفيت زندگي سالمندان تهيه و مطالعه حاضر انجام گيرد. بدين ترتيب با تحليل نيازهاي سالمندان وبهره گيري از شاخصه هاي پايداري به خصوص در بعد اجتماعي به رابطه سالمندان با افراد ديگر، تعالي رفاه، سلامت و بهداشت و خدمات آموزشي ايشان در جهت ارتقاي كيفيت زندگي سالمندان و بازيابي هويت سالمندي پرداخته و به معرفي الگوهايي براي ساخت فضاهاي معماري و شهري مناسب براي سالمند با رعايت مفهوم توسعه ي پايدار پرداخته شود.