عاطفه، غالب ترين عنصر شعريت در اشعار فايز دشتستاني

فايز دشتي يا دشتستاني، از شاعران و ترانه سرايان جنوب ايران و از نمايندگان اشعار فولكلوريك و ادبيات عوام و بومي اين منطقه است. برخي او را با احساس‌ترين شاعر عوام و مردمي خوانده اند. با نگاهي كلي به دوبيتي هاي فايز، مي توان حضور عاطفه و احساس لطيف و ذوق شاعرانۀ او را دريافت؛ به حدي كه مي توان وجه غالب در شعريت كلام او را عاطفۀ سرشار وي دانست كه در بسياري از واژه هاي شعر او موج مي زند. در شعر فايز، آرايه هاي بديعي ويژه يا صور خيال نو و هنجارگريزي هاي شعر معاصر نمود چشمگيري ندارد و استعاره ها و تشبيه هاي وي همان تكرار تصويرهاي گذشته يا بنمايه هاي شعر كلاسيك فارسي است. اما آنچه كه موجب زيبايي و گيرايي شعر او شده است، زبان بينهايت عاطفي و مؤثر و بيان موتيف هاي آشنا در بستري سوزناك و در عين حال صميمي، ساده و مردمي است كه انديشۀ مخاطب را در فضاي شاعرانه اي به پرواز درمي آورد و به افق هاي بيكران معناهاي دروني و ژرف زندگاني مي كشاند. از اين رو، اين پژوهش با بررسي و واكاوي اشعار فايز دشتستاني به توصيف، تفسير و تبيين عنصر عاطفه با در نظرگرفتن شاخصه هاي عاطفي شعر فارسي مي پردازد با اين هدف كه اثبات نمايد، آنچه موجب شده است كه وي را با احساس‌ترين شاعر عوام و مردمي بنامند، وجود همين عاطفۀ سرشار و پيوند با دغدغه هاي دروني مردم و بيان صميمي آنهاست. روش اين پژوهش تحليل محتوا و از نوع تحليل محتواي مضموني يا تحليل مفهومي است كه در آن تحليل مفهومي اشعار ناظر بر فراهم آوردن تفسيرهاي مناسب براي تعيين شاخصه هاي عاطفي شعر فايز و مقوله بندي آنها و در نهايت تبيين اشعار اين شاعر نامدار جنوب ايران از اين منظر است.