سهم مؤلفه هاي روان شناسي مثبت در پيش بيني شادي ذهني با نگاهي به منابع اسلامي

در روايات اسلامي، شادكردن مؤمن جزيي از عبادت محسوب شده است و اسلام بهره گيري از شادي، لذت از زندگي و رضايت‌ مندي از آن را طي آموزه هاي آسان آموزش مي ‌دهد. در پژوهش هاي گوناگون، شادي و سلامت روان از جمله عوامل اثر گذار بر آينده تحصيلي نوجوانان مي باشد و هدف از پژوهش حاضر، شناسايي عوامل مرتبط با شادي دانش آموزان است. بدين منظور از بين دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان آران و بيدگل در سال تحصيلي 95-94 تعداد 320 دانش آموز بر اساس جدول مورگان به صورت نمونه گيري چند مرحله اي طبقه اي متناسب با جنسيت انتخاب شدند و به پرسش نامه هاي شادي ذهني ليبوميرسكي(1999)، خودكار آمدي عمومي شرر(1982)، خوش بيني شيير و كارور (1994)، تاب آوري كونور و ديويدسون ( ۲۰۰۳)، هدف مندي در زندگي اسچير و همكارانش (2006)، شكوفايي روان شناختي داينر (2008)، اميدواري نوجوانان پاملا هيندز (1985) پاسخ دادند. داده ها با روش رگرسيون گام به گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين خود كارآمدي، خوش بيني، اميد، هدف-مندي در زندگي، تاب آوري و شكوفايي روان شناختي با شادي ذهني رابطه مثبت معناداري دارند و متغير هاي شكوفايي روان شناختي، تاب آوري و خوش بيني به طور مستقيم مي توانند شادي دانش آموزان را پيش بيني كنند. البته تعريف و تفسير شادي در منظر دين با شادي در روان شناسي امروز متفاوت است. در اسلام، تعبير و تفسير از شادي اين است كه شادي خود هدف نيست، بلكه عاملي مهم براي رسيدن انسان به كمال عالي انساني است.