مضامين عارفانه وعاشقانه در غزليات فرصت الدوله شيرازي

هدف ازاين مقاله بررسي مضامين عارفانه و عاشقانه در غزليات فرصت شيرازي است . وي با نام ميرزا محمد نصير حسيني ملقب به فرصت الدوله و متخلص به فرصت ، معروف به ميرزا اقا ( 1339-1271) يكي از اديبان بزرگ دوره ي قاجار و از شاعران سبك بازگشت ايران به شمار مي آيد . او در همه ي علوم زمان خود از جمله موسيقي ، منطق ، حكمت ، نجوم ، هيات ، هندسه ، حساب و اسطرلاب سرآمد ديگران بوده و به زبان انگليسي نيز آشنايي داشته است . در شعر از سعدي ، حافظ ، سنايي ، خاقاني و مولوي پيروي نموده است .روش اين تحقيق بر روي صدوهشتاد غزل فرصت ميباشد.نتايج اين پايان نامه بررسي مضامين عارفانه مانند خرابات ، رياضت و ... و مضامين عاشقانه مانند زلف ، گيسو ، لب و ... در اشعار او ادامه دهنده ي مضامين شاعران قبلي است اما با سبك و نگرش زباني فرصت . هرچند در مضمون آفريني بهره ي چنداني ندارد اما در تكرار مضمون همچون قند مكرر ماهر و چرب دست است .