بررسي سبك‌شناسانه نوشتار زنانه رمان‌هاي غزاله عليزاده در دو رمان «خانه ادريسي‌ها» و «شب‌هاي تهران»

به دنبال جنبش زنان براي دستيابي به حقوق برابر با مردان بررسي «نوشتار زنانه» به عنوان شاخه‌اي از نقد فمينيستي در اواسط قرن بيستم، شكل گرفت. نوشتار زنانه، نظري است بر پايه‌ي اين اعتقاد كه زنان و مردان در مقايسه با يكديگر، حالات و خلقيّات متفاوتي دارند و بر اين اساس مي‌توان تفاوت‌هاي نوشتاري اين دو جنس را بررسي كرد. رمان از جمله قالب‌هاي متنوع ادبي است كه زنان را در به تصوير كشيدن واقعيت‌هاي ملموس جامعه ياري داده است. رمان علاوه بر جذابيت متن، ميدان مناسبي براي معرفي جهان‌بيني نويسنده آن است بنابراين با بررسي دقيق خصوصيات و ويژگي‌هاي سبكي و زباني و جهان‌بيني خاص نويسنده و شيوه تفكر او مي‌توان به عوامل تأثيرگذار بر انديشه نويسنده، وجه شباهت‌ها و تفاوت‌ها را با آثار ديگر رمان‌نويسان بررسي كرد. غزاله عليزاده از نويسندگان نسل سوم ايران است كه در داستان‌ها و رمان‌هاي خود مشكلات زنان ايران را به نوعي به تصوير كشيده است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در آثار اين نويسنده در سطوح مختلف متن (واژگان، جملات و سطح گفتمان) ديدگاه و سبك زنانه نمود يافته است و در اين آثار ويژگي‌هايي چون ساده‌نويسي، جزئي‌نگري، رؤيانگري ،جملات ناتمام، جملات معترضه و دعايي ، صورت‌هاي مبهم و غيرصريح زبان و... مشاهده مي‌شود. ما در اين پژوهش برآنيم كه با بررسي رمان‌هاي عليزاده به شاخصه‌هاي اصلي زباني و فكري او در آثارش پي ببريم و با دسته‌بندي اين شاخصه‌ها به تفاوت‌هاي نوشتاري او با ساير رمان‌نويسان دست پيدا كنيم. -