بررسي و تحليل افعال پيشوندي در اسرارالتوحيد

افعال پيشوندي از انواع فعلهاي زبان فارسي هستند،كه درطول تاريخ زبان فارسي رايج بوده وبسامد آنهادر دوره فارسي دري روبه كاهش است. ويژگيهاي فعل درسطح ظاهري زبان با سطح معنايي آن در ارتباط است؛ به طوري كه ظاهر هر كلمه جنبه اي از معنا را درخود بازتاب مي دهد. شكل تركيبي يا ساده فعل مي تواند نشان دهنده ي يكي از جنبه هاي سبك فردي نويسنده باشد. در تحليل فعل پيشوندي ضمن معرفي اين نوع افعال و كاركردهاي سبكي پيشوند و درجه فراواني آنها در اسرارالتوحيد و نقش آنها در پيروي از سبك مرسل مي پردازيم. و در اين پيروي هدف محمد ابن منوراز تاليف، نگاه او به گستره مخاطب و در نظرگرفتن سطح معلومات آنها نقش بسزايي دارد. دغدغه محمد ابن منور بازگويي بي كم و كاست حكايت هاي شنيده شده از جدش است. سعي او در امانت داري حكاياتي كه به دستش رسيده مستلزم انتقال شكل كهنه ي افعال، به كار گيري زبان ساده و دور از پيچيدگي است.