تعابير‌ شاعرانه از اشخاص‌ديني در شعر ‌قيصر امين پور (با بهره گيري از نظريه ي زبان شعر رومن ياكوبسن)

يكي از مشخّصه هاي شعريِ شاعران انقلاب و ادبيّات پايداري، پرداختن به شخصيت هاي ديني و مذهبي است. «قيصر امين پور» از جمله مهم ترين شاعران معاصر است كه به دليل برخورداري از انديشه هاي ديني و انقلابي، تصاوير بديع و شگرفي از شخصيّت هاي ديني ارائه و افق هاي تازه اي پيشِ چشمانِ مخاطبان مجسّم كرده است. اين ويژگي علاوه بر قوّت بخشيدن به ادبيّتِ سروده ها، بر اثربخشي اشعار اين شاعر افزوده است. تحقيق حاضر با استفاده از روش تحليلي - توصيفي و با استناد به منابع كتابخانه-اي، به استخراج و تحليل مهم ترين شگردهاي تصويرپردازي اين شاعر از شخصيّت هاي ديني پرداخته-است. حاصل پژوهش نشان مي دهد كه شاعر با بهره گيري از عناصر بلاغي و علم بيان از جمله؛ تشبيه، استعاره، مجاز، كنايه و استعاره گونه ها مانند: تمثيل، نماد و... تصاوير ادبيِ زيبا و بديعي خلق كرده است. قريحه ي والاي اين شاعر، باعث شده است كه سراينده از هنجار معمول در زبان گفتار فاصله بگيرد. مطابق با نظر نظريه پردازان فرماليست و ساختارگرا، اشكال آشنايي زدايي و هنجارگريزي معنايي مهم-ترين دستاويز شاعر در خلق تصاوير شاعرانه از شخصيّت هاي ديني بوده است. از ميان صور خيال ياد شده، استفاده از استعاره، و از ميان شخصيّت هاي ديني، ارائه ي تصاوير و تعابير شاعرانه از امام حسين و امام دوازدهم عليهم السّلام، بسامد بالايي را به خود اختصاص داده است.