نگاهي به كاربرد تكيه در شعر سلمان هراتي

سلمان هراتي (1365-1338) از شاعران متعهد صاحب سبك معاصر در حوزه ي ادبيات پايداري و انقلاب اسلامي است. در اين پژوهش برآنيم تا به روش توصيفي- تحليلي تكيه را در اشعار او مورد بحث و مداقّه قرار دهيم. از شگردهاي كلام سلمان هراتي در اشعارش وجود تكيه و آهنگ آشكار در كلمات و جملاتش است. تكيه، عبارت است از برجسته كردن آوايي قسمتي از كلام – به عنوان بخش مهم تر – نسبت به قسمت هاي ديگر همان كلام، يا در تقابل با كلام ديگر. يعني گوينده براي اين كه منظور و مقصود خود را از كلمه يا جمله به شنونده و مخاطب برساند، قسمتي كه مورد نظر وي است، با شدّت بيشتر و آهنگ خاصّي بيان مي دارد. همين امر از پديده هاي ساختاري، دستوري و بديعي جالب در اشعار سلمان هراتي است. با توجه به اينكه شعر هراتي، شعري ايدئولوژيك و مذهبي است از تكيه و آهنگ به عنوان عوامل آوايي سخن، به منظور تأثير بر مخاطب، به نحو احسن بهره برده است.