حلّيت مواد غذايي تراريخته از منظر اسلام

بيوتكنولوژي كشاورزي فناوري مدرني است كه از مرحله علوم محض گذشته و به عنوان يك صنعت تثبيت شده خـود را به جهان امروزي معرفي كرده است كه مي تواند باعث بهبود كيفيت زندگي به ويژه در كشورهاي در حال توسعه گردد. براساس گزارش سازمان خوار و بار جهاني كه در سال ٢٠١١ ميلادي منتشر شد، حدود يك هفتم از جمعيت جهاني، دچار كمبود انرژي و پروتئين در سبد غذايي بوده و به ميزان بيشتري متحمل كمبود مواد ريز مغذي هستند و عدم امنيت غذايي چالش جدي آينده ي بشر است. لذا توسعه و بهره برداري هدفمند از مهندسي ژنتيك و زيست فناوري با رعايت تمامي جنبه هاي ايمني، اخلاقي و بهداشتي در جهت حل چالش كمبود غذاي آينده، رويكردي است كه بسياري از كشورهاي مختلف جهان آن را دنبال مي كنند. البته اين خود مرهون فرهنگ سازي، تدوين قوانين و مقررات، فراهم شدن بسترهاي لازم براي توليد و تجاري سازي محصولات تراريخته و نيز اصلاح الگوي مصرف جامعه است. با توجه به نفوذ زياد مباني ديني در معاهدات فرهنگي و اخلاقي بويژه در كشورهاي در حال توسعه، اعتقادات و احكام مذهبي هم نقش مهمي در پذيرش فناوري ها دارند. با مروري كوتاه بر ديدگاه دين مبين اسلام و نظرات مراجع معظم تقليد در زمينه غذاهاي تراريخته، ميتوان گفت عليرغم نگراني هاي مربوطه، در اسلام، قانون منع كننده اي براي تغييرات ژنتيكي در گياهان و جانوران وجود ندارد و از نظر مراجع معزز شيعه استفاده از محصولات تراريخته و بالتبع پژوهش و توسعه فناوري هاي مربوط به آن، بلامانع است. همچنين توليد و توزيع آنها نيز مجاز شمرده شده و منوط به رعايت جنبه هاي مختلف ايمني، اخلاقي و نيز آگاهي مصرف كنندگان از نوع محصول مي باشد كه لازم است تأمين شود.