تأثير كودهاي شيميايي و آلي در شرايط كم آبي بر عملكرد و اجزاي عملكرد كنجد

حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي سالم از وظايف كشاورزي پايدار است و مديريت عناصر خاك با استفاده از كودهاي آلي از اركان كشاورزي پايدار محسوب مي شود. نحوه عمل كودهاي مختلف در شرايط تنش خشكي بسيار متفاوت است. به منظور ارزيابي تأثير تنش كم آبي و كود هاي آلي و شيميايي بر عملكرد كمي، و برخي شاخص هاي مورفولوژيك گياه كنجد آزمايشي در بهار سال1393 در كرمان انجام شد. آزمايش به صورت دو طرح كرت هاي خرد شده جداگانه در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد . تيمارهاي آبياري به عنوان تيمار اصلي شامل دو سطح آبياري بدون تنش (100درصد ظرفيت زراعي) و تنش خشكي (50 درصد ظرفيت زراعي)، بر اساس 100ميليمتر تبخير از تشتك تبخير و تيمارهاي كودي شامل چهار سطح كودگاوي (30 تن در هكتار) ، كود مرغي (10 تن در هكتار)، كود شيميايي (80، 80، 100، N, P, K) و شاهد به عنوان تيمار فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه اثر تنش خشكي بر ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد شاخه جانبي و عملكرد دانه معني دار بود. همچنين در تمام اين صفات به جز در تعداد برگ تيمار كود گاوي با تيمار كود شيميايي اختلاف معني داري نشان داد. بيشترين عملكرد دانه در شرايط بدون تنش و كود گاوي kg/ha)1397) مشاهده شد. به طور كلي كودهاي آلي به خصوص از نوع گاوي به دليل قدرت نگهداري زيادتر رطوبت در مقايسه با كودهاي شيميايي پاسخ بهتري به شرايط تنش خشكي نشان دادند و عملكرد بهتري داشتند. با توجه به نتايج اين پژوهش، به نظر مي رسد استفاده از كودهاي آلي در شرايط محدوديت رطوبت براي غلبه بر اثرات منفي تنش خشكي مي تواند مفيد باشد.