توصيف و تحليل اجتماعي رفتار رانندگي پرخطر: مروري بر پژوهش ها

رفتار رانندگي، محصول انتخاب هاي شخصي در پهنه اي از فرصت هاي ساختاري است و مي تواند در دو دسته رانندگي بهنجار و نابهنجار يا پرخطر طبقه بندي گردد. هدف مقاله حاضر، مروري بر ميزان شيوع و علل عمدتاً اجتماعي رانندگي پرخطر است. بدين منظور، از روش اسنادي و كتابخانه اي استفاده گرديده است. با مروري بر مطالعات انجام شده، مي توان عوامل اثرگذار بر رفتار رانندگي پرخطر را در دو دسته كلي اجتماعي و فردي طبقه بندي نمود. در زير مجموعه عوامل فردي،‌ به متغيرهايي نظير هيجان خواهي، تمايل به تفريح و سرگرمي، شخصيت پرخاشگر، ميزان خشم متراكم شده، تيپ شخصيتي الف، روان نژندي، برون گرايي، مصرف الكل و مواد مخدر و داروهاي روانگردان اشاره شده است؛ در حالي كه مطالعات انجام شده ذيل عنوان عوامل اجتماعي حاكي از اثرگذاري متغيرهايي نظير سرمايه اجتماعي، اعتماد اجتماعي، آنومي اجتماعي، قانون گريزي، احساس هويت ملي و ديني، تعهد اجتماعي، الگوپذيري، سبك زندگي، موقعيت اجتماعي، تحصيلات و جنسيت بر رفتار رانندگي پرخطر مي باشد. بديهي است كه هرگونه سياستگذاري جهت كاهش رفتارهاي رانندگي پرخطر، بدون توجه به مجموعه ي اين عوامل در سطوح فردي و اجتماعي بطور همزمان، قادر به حل مشكل نخواهد بود.