اصول منطقه گرايي در طراحي مراكز گردشگري- فرهنگي و جذب توريسم

هدف از اين مقاله نقش منطقه گرايي در طراحي مراكز گردشگري- فرهنگي بود. در اين ميان رويكرد منطقه گرايي به شهر با توجه به ماهيت منطقه و توجه به ابعاد مختلف، زماني- مكاني، تمدني، تاريخي و عيني- ذهني به صورت همزمان در شهر، بستر مناسبي است كه مي تواند بسياري از نيازهاي گردشگري شهري را فراهم كرده و سبب جذب توريست شده و اين صنعت را در نيل به اهدافش ياري رساند. در انجام اين تحقيق، با روش توصيفي- تحليلي از طريق مطالعات كتابخانه اي انجام گرفته است.نتايج اين تحقيق و مشخص كند رويكرد منطقه گرايي با وجود نوين بودن، به دليل برخورداري از ويژگي هاي منحصر به فرد نه تنها باعث ادراك صحيح گردشگران از شهر و توفيق گردشگري مي شود، بلكه جذب توريسم و تعاملات ميان شهروندان و آنان را نيز موجب خواهد شد.