اولويت بندي شاخص هاي تعميرپذيري كشتي با استفاده از تصميم گيري چندمعياره پارامترهاي وابسته

قابليت تعمير يكي از ويژگي هاي ذاتي كيفيت هر سيستمي به شمار آمده و معياري است از توان سيستم جهت بازگشت از حالت خرابي به حالت كاركرد. ارزيابي و ارتقاء قابليت تعمير سامانه­هاي صنعت دريايي كه معمولا بسياري از آن‌ها در شرايطي سخت و دور از ساحل كار ميكنند و در شرايط ميداني، ممكن است تجهيزات پيشرفته و نيروي متخصص تعميرات در دسترس نباشد، از اهميت زيادي برخوردار است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي و پرسشنامه استـفاده شده در آن از نوع مقايسات زوجي مي­باشد كه در آن با استفاده از متد فازي AHP آزمون سازگاري بر روي نظرات خبرگاني كه پرسشنامه را تكميل نموده اند انجام گرفته. اين آزمون براساس نسبت­هاي سازگاري[1] (C.R) ماتريس مقايسه‌اي انجام مي‌گيرد. نتايج اين تحقيق به ما نشان مي دهد كه متوسط زماني بين خرابي­ها و متوسط زمان تعميرات و نوع خرابي­هاي تجهيزات دريايي به ترتيب اولويت از اهميت به سزايي در ارتقاء قابليت تعميرپذيري كشتي برخوردار هستند و دانستن اولويت آنها موجب ميشود با بينش و آگاهي بيشتر نسبت به آينده عمل نماييم و سيستم تعمير و نگهداري و در مجموع حمل و نقل دريايي ايمن­تري داشته باشيم.