طراحي سامانه تهويه مطبوع و بهينه سازي آن در يك شناور با بهره گيري از انرژي اتلافي آب خنك كاري موتورها

در مطالعه حاضر، به طراحي و يهينه سازي يك سيستم تهويه مطبوع مركزي به منظور تأمين شرايط آسايش خدمه پرداخته شده است. از آنجايي كه مهمترين عامل در انتخاب يك سيستم تهويه مطبوع محاسبه دقيق بارهاي حرارتي و دبي هواي ورودي به هر بخش مي‌باشد، در گام نخست با استفاده از كد نوشته شده در نرم‌افزار متلب و كوپل آن با نرم‌افزار اكسل بار حرارتي ايجاد شده توسط ديواره‌ها، كف و سقف، پنجره‌ها، افراد، روشنايي و ... به صورت دقيق محاسبه گرديد و پس از آن دبي هواي ورودي به هر اتاق مشخص شد. در گام دوم نيز در ابتدا يك هواساز و يك چيلر تراكمي و سپس يك هواساز و يك چيلر جذبي به عنوان سيستم تهويه مطبوع مركزي معرفي شد كه از آن در مواقعي كه موتور شناور روشن است به همراه يك مبدل حرارتي كه پيشنهاد گرديده و با استفاده از آب خنك‌كاري موتور شناور، آب گرم مورد نياز آن تامين مي گردد استفاده مي شود. همچنين براي زمان هاي خاموشي موتور شناور نيز يك بويلر پيش بيني گرديده است. نتايج نشان مي دهد در صورت عدم استفاده از حرارت آب خنك كاري موتور براي توليد آب گرم مصرفي در چيلر جذبي با توجه به ضريب عملكرد بالاتر چيلرهاي تراكمي نسبت به چيلرهاي جذبي استفاده از چيلر تراكمي مقرون به صرفه تر است، اما در شرايط كنوني و با توجه به در اختيار بودن و امكان استفاده از آب خنك كاري موتور بهره گيري از چيلر جذبي بهتر مي باشد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد در صورت استفاده بهينه از حرارت آب خنك‌كاري در مصرف سوخت ديزل ژنراتور صرفه‌جويي شده، بنابراين پس از مدتي هزينه اوليه بالاتر چيلرهاي جذبي به واسطه كاهش مصرف سوخت جبران مي‌گردد.